فرح آباد، در زمان سلطان حسین صفوی در دامنه ی کوه صفه احداث شد (رک: جابری انصاری، 1378: 23). منوچهرخان خواجه که در حفظ مبانی صفویه اهتمام داشت، در تجدید آبادی فرح آباد و مصلی همتهای مردانه کرد و هر قدر از اراضی قابل درختکاری بود، مشجر کرد و آنچه را درخور زراعت بود، به کشاورزی اختصاص داد (همان، 167).
«شاه سلطان حسین در دوم رمضان سال 1123، فرمان داد که در باغ فرح آباد، به سرکاری ابراهیم آقا یوزباشی عمارت کنند و از جمعی از مقربان درگاه نیز خواسته شد در حوالی باغ عمارت کنند. بنای این باغ و عمارت داخل آن بسیار سست و بیشتر آن از خاک و خشت بود و چنانکه جهانگردان توصیف کرده اند، از نظر هنری ارزشی نداشت و کاخ تابستانی شاه بود ولی بنای آن، موجب شده بود که در اطرافش آبادیهایی به وجود آید. طول این باغ، یک فرسنگ وعرض آن تقریباً نیم فرسنگ بوده است (رفیعی مهرآبادی، 1352: 81).
مؤلف کتاب جغرافیای اصفهان در سال 1294 ه.ق، درباره ی این کاخ چنین نوشته است: «و دیگر سلاطین صفویه، طرف جنوبی رودخانه در دامنه ی کوه، شهری جدید ساخته با تنظیف و شکوه و در کمال انتظام و استحکام، جامع جمیع لوازم بوده و از عمارات ملوکانه و میدان وسیع و کوچه های پاکیزه ی مستقیم و خانه های رعیتی مرغوب، یک فرسنگ طول داشته و نیم فرسنگ کمترک عرض در محاصره ی افغان خراب گردیده، حالا خرابه هاش هست و این شهر خراب موسوم به فرح آباد است. با شهر قدیم فاصله ندارد مانند بغداد کهنه و نو. این دو در دو طرف رودخانه واقع شده اند».
محمود افغان قبل از تصرف شهر اصفهان، به این کاخ وارد شد و در همین محل سست بنیاد بود که در روز 11 محرم 1135، پس از آنکه جمع کثیری از مردم اصفهان به علت قحطی تلف شدند، شاه سلطان حسین تسلیم فرماندهی قوای افغان شد و از آن روز به بعد، فرح آباد روی به ویرانی گذاشت. ویرانه های کاخ فرح آباد، هم اکنون در جنوب جاده ای که از اصفهان به قریه ی دستگرد میرود مشاهده میشود(هنرفر، 1350: 725 - 723).
درسال۱۳۳۳محل استودیوی رادیو، به لحاظ مسائل آن زمان از داخل شهر به سربازخانه ی فرح آباد انتقال یافت.
منبع: رصدخانه فرهنگي اجتماعي اصفهان. (1395). شناسنامه فرهنگي اجتماعي محلات شهر اصفهان، فاز اول. اصفهان: انتشارات سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان.